woensdag 9 april 2003

's Ochtends
Als ik 's morgens naar mijn werk fiets zit er altijd een deuntje in mijn oren. Soms door een cdeetje met goed-humeur-muziek, soms met het digitale radiootje dat ik vriendje afhandig gemaakt heb. Terwijl ik door de straten sjees en over de kasseien dokker geniet ik van deze verbale en muzikale afleiding. Maar deze morgen was er geen deuntje. Mijn discman is hoogstwaarschijnlijk naar de vaantjes en de batterijtjes van mijn radiootje zijn helemaal leeg. Geen muziek voor Kim vandaag.
Het was koud, mistig en stil. Echt stil. Geen auto's, geen lachende tieners op de fiets, geen brommers die je de pas afsnijden. Hier en daar een enkeling die naar de bakker wandelde, maar voor de rest was het muisstil. Ik reed moederziel alleen in de straat. Het enige wat ik hoorde was mijn fiets die ratelde op de kasseistenen. Minstens even verfrissend en opwekkend als mijn goed-humeur-muziekjes.

Geen opmerkingen: