Kruimel

Tijd
Ik zie mijn tijd door mijn vingers wegglippen. Niet dé tijd, maar mijn tijd. Tijd voor mezelf en de dingen die ik graag doe. De uren en dagen verdelen zich razendsnel in een schema vol gekleurde blokjes. Ze nestelen zich in mijn agenda. Tijd voor het werk, tijd voor avondvergaderingen, tijd voor weekendwerk.

Ze vullen de blokjes in, verspreiden zich over de blaadjes in mijn agenda. In mijn handen hou ik steeds minder tijd voor mij alleen over. Te weinig tijd voor boeken, voor films, foto's ontwikkelen, ... naar mijn zin.
Tijd voor vrienden heb ik nog steeds. Die hou ik nauwlettend in het oog. Die wil ik niet kwijt. Onvermoeibaar blijf ik zoeken en speuren of ik misschien een sprankeltje over het oog gezien heb en opeens trof ik in een hoekje nog een klein beetje tijd aan met het labeltje zelfbeklag aan. Die is nu op en dat is maar goed ook.