Hardhandig
"En nu mijn lievelingsgedeelte", grijnst hij breed.
Hij duwt me hard in mijn rug en ik vlieg vooruit. Op het moment dat ik weer stevig op twee voeten sta, duwt hij opnieuw. Ik zie alle hoeken van de kamer. Links, rechts, voor, achter. Telkens weer stompt hij in mijn rug. Ik vlieg vooruit, opzij. Ik zet me schrap, ik verzet me uit alle macht maar wankel en ga uiteindelijk toch tegen de vlakte. Als ik opkijk, torent hij hoog boven me uit. Triomfantelijk.
"Je redt het al beter dan de vorige keer", zegt hij terwijl ik rechtkrabbel.
"Tot dinsdag?"
Ik knik en loop snel de kamer uit.
Op straat bedenk ik dat mijn kinesist er veel meer plezier in heeft om mijn slappe enkel terug in vorm te krijgen dan ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten