Hier spelen wij
Gewoontegetrouw draai ik rechts de straat in om naar de parkeergarage te rijden. Voor de neus van m'n auto doemen echter drie grote hekkens op met daar achter een gigantische picknick-tafel. Een politieagent loopt naar me toe en steekt -duidelijk geroutineerd- zijn verhaaltje af. Autoluwe maandag - verkeersvrije schoolomgeving - ja, jammer dat de garage onbereikbaar is - neen, je mag er niet door - het is maar voor één dag. Met een brede glimlach stuurt ie me rijden. Ik foeter stilletjes in mezelf en ga op zoek naar een plekje voor mijn auto. Wat later wandel ik opnieuw voorbij de straat op weg naar mijn werk. Honderden vrolijke gekleurde vlaggetjes wiegen in de wind, kinderstemmetjes weerkaasten op de gevels. Op straat zoeven een twintigtal kleuters op hun driewielers door een verkeersparcourtje. Ik kijk even naar hen. Twee vechten om een roze fiets met steunwieltjes. Wat verder kruipen drie jongetjes samen op één driewielertje en kantelen bijna onmiddellijk. Een blond jongetje sjeest tot aan de versperring en grijnst naar me.
Ik foeter stilletjes op mezelf terwijl ik verder stap. "Moest je daar nu zo moeilijk over doen?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten