zondag 15 februari 2004

Aspe
In mijn gedachten bewoog hij anders, klonk zijn stem veel rauwer en zag hij er niet zo afgeborsteld uit. Het huis had ik in mijn hoofd helemaal anders ingericht. Andere kamers, andere uitzichten. Zijn vriend was niet zo overduidelijk wat ie was.
Grommend keek ik hoe het beeld dat ik dertien boeken lang had opgebouwd, werd verwrongen. In mijn hoofd was zijn wereld uitgegroeid tot een gedetaileerd plaatje, maar op het scherm werd het zorgvuldig uitgesponnen verhaal er op tachtig minuten doorgedraaid. Op een drafje. Nog nooit voelde ik zo duidelijk aan hoe woorden uit het hoofd werden opgedreund, nog nooit merkte ik zo goed op hoe stappen en bewegingen tot op de centimeter geregiseerd werden. Nog nooit werd het verhaal zo lauw geserveerd. Nog nooit zag ik zo overduidelijk doen-alsof.

Geen opmerkingen: