Inspiratie
Het zit vast. Muurvast. Er is al een paar dagen geen beweging in te krijgen, hoe ik ook aan het raderwerk zit te wrikken. "Kom dan. Toe dan. Zet je in beweging. Alsjeblieft?", prevel ik. Het geheel veroert geen vin. Alle onderdelen zijn stevig in elkaar geklonken en weigeren om ook maar een beetje te veroeren.
Lief bekijkt me vanop een afstandje. Hoe ik trek, duw en smeek.
"Laat het gewoon eventjes rusten", zegt hij.
"Ik kan niet", murmel ik tussen mijn tanden door terwijl ik me opnieuw met mijn hele gewicht er tegenaan gooi.
"Volgens mij forceer je het zo." Hij trekt me in de zetel en omvat me met zijn armen.
Vanuit zijn omhelzing piep ik door zijn armen heen. "Ik wil dat het terug werkt. Dat alles weer op volle toeren draait."
Ik druk mijn handen tegen mijn slapen. "Soms is het beter om iets te laten rusten, zodat het zichzelf weer in zijn plooi kan trekken. Als je duwt of trekt, laat je alles alleen maar vaster lopen", gaat hij verder.
Ik zucht, sluit mijn ogen en hoor weer wat ze me vaak op het hart drukte. "Laat het even los, zusje. Vertrouw er op dat sommige dingen zichzelf oplossen."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten