Zonder
Ik had nog wel even, dacht ik. Nog eventjes tijd om tegen de verwarming aan te kruipen. Nog eventjes tijd om wat verder te lezen. Ik joeg Wiebe weg van het grote zitkussen en nestelde me in kleermakerszit tegen de warme wand. De gloed kroop langs mijn ruggegraat omhoog, omhulde me als een dekentje.
Ik dook helemaal weg in het verhaal en zakte ondertussen dieper en dieper in het kussen. De warmte maakte me doezelig, de zachte muziek op de achtergrond wiegde me zachtjes heen en weer. Mijn hoofd werd zwaarder. De letters leken een rondedansje op te voeren op hun pagina. Ze wervelden door elkaar en buitelden over elkaar. Voor de zekerheid markeerde ik mijn pagina met mijn wijsvinger.
Een doordringend gesnor drong door de zware deken die om mijn hoofd leek te liggen. Ik voelde twee pootjes tegen mijn buik drukken. Terwijl ik wat verdwaasd rechtkrabbelde palmde Wiebe onmiddellijk weer het hele kussen in. Ik wreef in mijn ogen en woelde door mijn haar, tot mijn oog op de klok viel. Enkele kilometers verder was Saint Amour zonder mij begonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten