maandag 22 maart 2004

51
De tweede dag van de lente was altijd jouw dag. Is nog steeds jouw dag. Zal altijd jouw dag blijven.
De lucht kleurde heloranje deze morgen toen ik naar mijn werk fietste. Ik dacht aan jou op de tonen van je lievelingsliedje, zong het zachtjes voor me uit. Ik probeerde me al je verjaardagsgezichten te herinneren en bleef steken bij het laatste. Je zal nooit ouder worden, dan je was.
Af en toe valt een heldere, warme zonnestraal door het raam binnen. Niets bijzonders eigenlijk, maar ik word er blij van.
Ik weet niet of ik nog je verjaardag kan vieren, maar ik doe het toch.

Geen opmerkingen: