Switch
Mijn vinger hupst over de kapstokken. Kapstokken in een afdeling waar ik mijn weg niet ken. Een afdeling volgestouwd met hoge hakken, piepkleine pinkelhandtasjes en mantelpakjes. Met elke kapstok die ik aan de kant schuif wordt het hupsen van mijn vinger minder uitbundig. Zijden bloesgevalletjes, zwierige drapeertopjes en deftige broeken. Mooi mooi mooi. Te mooi.
Ik wriemel wat ongemakkelijk als ik een glimp van mijn spiegelbeeld opvang. Een figuurtje in afgewassen jeans en sneakers die in nette dameskledij wroet. Af en toe stoot ik op een aanvaardbaar compromis, die ik dan aarzelend aan mijn pink haak.
In de paskamer lukt het niet om mezelf met frisse ogen te zien. Ik lijk een gevecht met de verkleedkoffer achter de rug te hebben. Verloren, dat wel. Na jaren in een jeansbroek gewoond te hebben is het niet makkelijk om te verhuizen. En ik ben al zo honkvast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten