Vakantiegevoel (een beetje toch)
Het was lekker warm. Open-schoenen-warm, blote-benen-warm, daaaag-jas-warm.
De wind gleed zachtjes langs me terwijl ik achter hem aan fietste, hobbelend over de kasseien, richting schouwburg. Binnenin borrelde een déjà-vu. Dit kende ik. Van dit gevoel had ik nog genoten.
Terwijl hij rond de hoek verdween, wist ik het weer. Vakantie! Zomer! Dit hobbelen over de kasseien voelde als een mooie zomeravond, een mooie vrijdagavond. Met de zekerheid van twee dagen niets doen door de straten rijden. Richting film, ijsje en lange wandeling.
Het werd echter schouwburg, fietsen en slapen. Want het was nog maar april en iemand moest om zes uur al op de bus zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten