Gevoelige maag
In de zetel met een kommetje verse aardbeien sla ik mijn boek open en ga verder waar ik gebleven was.
In de droom straalde het noorderlicht en kropen de verstrooide lichaamsdelen - armen, hoofden, benen, rompen - langzaam naar elkaar toe en vormden zich opneiuw tot monsterachtige lichamen van niet bij elkaar passende onderdelen.
Ik neem aarzelend een hap van een grote zachte aardbei.
Ze hinkten en strompelden en struikelden als blinde gekken over het donkere slagveld rond op hun gebrekkige benen. Ze botsten tegen elkaar op, stootten met bebloede gekliefde hoofden tegen elkaar in hun versufte toestand.
Mijn aarbei is opeens niet zo lekker meer.
Een figuur wiens verwondingen zo verschrikkelijk waren dat hij meer op vlees leek dan op mens, probeerde op te staan maar kon het niet.
Ik klap mijn boek dicht en schuif mijn kommetje aardbeien van me weg. Ik heb er meer dan voldoende gegeten dit seizoen en dat boek gaat ook even in de koelkast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten