Stil
Na vier jaar helemaal alleen in een - wat bijna leek op een- danszaal voor mij alleen, was ik bang dat ik er niet aan zou kunnen wennen. Een bureau delen. De hele dag om minder dan twee meter van iemand anders zitten. Iemand die telefoneert, typt, op en neer loopt. De hele dag lang. Weg met de rust. Daaag concentratie.
Mis!
De regen tikt op de ruiten, we wisselen een goeiemorgen uit. De toesten ratelen in de maat van de regen. De rest volgt later op de dag, als we beiden wat wakkerder zijn. Het was nog nooit zo rustig. Zelfs niet in een danszaal voor mij alleen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten