Als we
En als we nu gewoon eens de koffer van de kast hesen. Een extra warme pull voor jou en een knuffelfleecedeken voor mij. Als we die koffer vulden met het minimum van wat we niet kunnen missen. Muziek, boeken, een spelbord waar we telkens opnieuw uren over gebogen zitten, gewikkeld in een verbeten strijd om een prijs van niets.
Als we die koffer nu in de auto hesen, wij erbij en de straat uitreden. Links of rechts het maakt niet uit. De stad uit. Nergens heen, of ergens heen.
Als we naar de kliffen rijden, waar de zon enkel voor ons alleen leek onder te gaan. Zo snel mogelijk de autostrade verlaten en zigzag rijden over de hobbelwegen. Op en neer tussen de nu kale velden, naar een gehucht dat nog kleiner zal lijken dan het deze zomer in volle zon al leek.
Als we daar ergens aankloppen - er zal wel een kamer te vinden zijn - en vragen; "Kunnen we hier eventjes blijven, met het minimum van wat we niet kunnen missen. We hebben niet veel nodig. We willen gewoon even waaien. Even net niet wegwaaien."
Geïnspireerd door Rob
Geen opmerkingen:
Een reactie posten