Turbo lezen
Ik leer mezelf snellezen, dat moet ook als ik naar de stapel papier kijk die op mijn bureau opgestapeld ligt. Een stapel van dertig centimeter hoog. Een toren papier, vol letters en verhalen.
Het alfabet miljoenen keren vermenigvuldigd en opnieuw doorheen gehusseld. Een stroom aan woorden, zinnen en hoofdstukken.
Ik leer mezelf hele zinnen ineens weghappen. Slikken zonder kauwen. Alinea's in één oogopslag te begrijpen. Ik werk tientallen pagina's op een kwartier weg, bouw aan mijn rechterkant een nieuw torentje met slordig gestapelde pagina's.
Mijn ogen slalommen door de tekst met de allure van het betere Formule 1-racen.
Elke dag opnieuw verbeter ik mijn tijd. Elke dag opnieuw groeit het rechtse stapeltje een klein beetje sneller.
Nu leer ik mezelf een nieuwe discipline aan. Gas terugnemen. Ik probeer mijn ogen ervan te overtuigen dat het in een zachte zetel met een leeslampje over mijn linkerschouder weer rustig mag. Woord voor woord. Proeven. Genieten.
Elke dag opnieuw gaat het wat beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten