Groeien
Zijn advies zou een jaar geleden iets in me geraakt hebben. Alsof alsof hij mijn pen over zijn knie legde en met een droge knak in twee kraakte.
Vorig jaar zou ik me bibberig gevoeld hebben als ik zijn kantoor uitliep. Droef, boos en gekwetst. Twee weken zonder woorden, op zijn minst.
Nu niet. Ik loop de gang uit, terug naar mijn bureau, bijt eventjes op mijn lip en merk dat ik glimlach. Ik weet nu waar het mis gaat en hoe het nog beter kan.
Ik neem zijn advies met me mee en buig me extra lang over mijn zinnen. Ik ben vastberaden. Die zure appel daar bijt ik wel even door. Mijn pen is ijzersterk, niet te kraken.
Tjonge, ik ben groot aan het worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten