Vriend
Tussen de grijze en de witte klif krijgt een gevoel woorden. ‘Je bent in die korte tijd één van mijn beste vrienden geworden.’De zin rolt eruit terwijl we door het zand slenterden. Rechts de duinen, links de zee met daartussen een strook van drie meter breed waarop vier voeten in een zelfde tred doorheen ploegen.
Water golft over mijn blote voeten. Zandkorrels reizen de rest van de wandeling mee.
Uren later dans ik in een zaal die baadt in het licht van een zee aan theelichtjes. Samen met tientallen andere schimmen en donkere figuren wervelen we door elkaar.
Ik dans voorzichtig.
Ik dans uitbundig.
Ik dans wild.
Ik dans de laatste zandkorrels van mijn voeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten