Morgen en vandaag om middernacht
Om 23u56 schuif ik naast Lief onder de deken.
'Hoi', mompelt ie slaperig vanonder het dons.
'Hei', fluister ik terug. 'Het is toch nog vandaag geworden. Niet morgen zoals ik deze morgen zei.'
Lief draait zich om, trekt de deken op tot onder zijn kin.
'Maar zelfs als het morgen zou geweest zijn, was het toch vandaag.'
Ik wriemel me diep in het dekbekhol.
'Neen, het zou morgen geweest zijn.'
'Lieve Kruimel, het moment dat je naast mij onder de dekens schuift zal op dat moment altijd vandaag zijn.'
Ik geeuw en rol me op in een bolletje.
'Het is ondertussen al morgen.'
'Neen, het is opnieuw vandaag.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten