Wandelend walvisje
Gisteren, toen mijn formaat en een kleine eilandbewoner de hitte niet meer aankonden, propte Lief ons maar in de auto richting strand, koel zeewater en een ongelooflijk welkome zeebries. Met blote voeten wandelen in aanrollende golven.
Maar voor ik me in deze verfrissing mocht storten, nam Lief alle nodige voorzorgsmaatregelen.
'Sunbloc, ja ook op je gezicht. Zwangerschapsmasker, dat klinkt toch niet als iets wat je wilt verwerven. Zonnebril, zonnehoedje, ... Hoezo je hebt geen hoedje of petje bij?'
In twee stappen stond hij bij één van de strandwinkeltjes en deponeerde het ene hoedje na het andere op mijn hoofd.
Koele zeebries en verfrissend zeewater waren enkel toegankelijk met een hoofddeksel op.
Tien minuten later - met de voeten in het water.
'Moet dit nu echt? Ik heb geen hoedjeshoofd. Nooit gehad.'
'Ik wil er niets mee zeggen, maar er is echt niemand die naar je hoedje kijkt.'
Aan m'n schaduw kon ik al zeggen waarom...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten