Dat kan ik ook...
GroteKleineBroer belde vanop het andere halfrond. Prachtig weer. Prachtige natuur. Prachtige zonsondergangen. Prachtige huwelijksreis. Prachtig, prachtig, prachtig, dus...
'Nog iets gehoord van papa?'
'Controleer even je mail als je kan. Ze hebben gisteren een berichtje rondgestuurd vanuit Pakistan. Ze hebben ogen tekort, zo te lezen.'
'Mis je het niet, het reizen?', vraagt hij net voor de verbinding wegvalt.
Ik staar naar de hoorn waaruit alleen nog getuut komt. Valiezen pakken, routes uitstippelen, ... ja ik mis het wel.
En toch, het is mooi weer. Ik wandel meer dan ooit tevoren. Een dampende koffie wacht en het terras onder de krulwilg gloeit uitnodigend in de zon. Een goed boek ligt klaar en straks een KleineMan die helemaal uitgeslapen na z'n middagdutje weer tonnen energie heeft om te brabbelen, kraaien, belletjes te blazen en zijn nieuw talent 'ik kan mijn hoofdje optillen als ik op mijn buik lig' te demonsteren.
Waarom zou ik op vakantie moeten...
PS: Iemand een tip voor een goed reisverhaal om mee te nemen in de zonnige tuin?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten