Da!
We zijn een wijsvingertje rijker. Eentje die al een tijdje vasthing aan KleineMan, laat mij duidelijk zijn, maar het wijsvingertje heeft sinds een week of wat een eigen leven.
Da!
Ja, een grote vogel.
Da!
Ja, de blaadjes aan de bomen.
Da!
Ja, een verrotte pruim. Neen - niet opeten!
En toen ontdekte het wijsvingertje mijn nieuwe slippers. De Da! bleef achterwege, vervangen door een verwonderde Ooh! terwijl er an de kraaltjes op de bandjes geprutst werd. Een voor het oog van mama's verborgen wereld leek verscholen in de blinkende wirwar van kraaltjes.
Ooh! daar moet je wel met je neus op zitten.
Ooh! ik wiebel met mijn grote teen.
Knap! en zo maakte mijn rechterteen meteen kennis met een kersverse hoektand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten