Seven and counting...
Voor de zevende keer schuif ik op één elf een roos naast haar naam.
Jasper speelt paardje-hop in de doek op mijn rug en gooit vrolijk kushandjes naar haar steen. Lief trekt ons dicht tegen me aan en ik kan alleen maar denken: het wordt tijd dat haar naam eens bijgekleurd wordt in die steen, want de letters vervagen al.
Het kerkhof loopt over van kleurige chrisantenbollen en wemelt van de donkere winterjassen. Ik onderdruk de neiging om weg te hollen. Daa-aag, zwaai ik in stilte als we de poort uitlopen. Volgende week kom ik weer, en dan voor echt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten