Het kon ook niet anders
We lezen 'Het grote knuffelboek' elke avond opnieuw. Hij verpakt in zijn slaapzak met een zandbestoven knuffelkonijn in zijn knuist geklemd. Ik met een zaklamp onder mijn kin en een pull rond mijn middel voor de kille avond die er nooit komt.
Uit de stapel die ik voor hem meesleepte naar een onooglijk plekje aan de Franse rand kiest hij keer op keer hetzelfde exemplaar. Van schildpadden die traag knuffelen, en egels die voorzichtig knuffelen (want anders prikken ze elkaar) tot de olifanten en de knuffelberen. Hij raast door de pagina's van voor naar achter terug naar voor en dan nog even naar het midden om de boel te rekken. Om dan te pauzeren bij de laatste twee pagina's waar mama een knuffel krijgt(kort) en KleineMan een heleboel knuffels krijgt.
Een lees- en knuffelbeest, hij is van mij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten