woensdag 17 juni 2009

3 min één dag
‘Mag ik mijn moederlijk veto stellen?’, probeer ik wanneer Lief enthousiast vertelt over het cadeau dat hij op het oog heeft voor KleineVent.
‘Waarom? Een cricketspel is toch leuk?’
Ik denk: houten hamertjes, houten ballen, ijzeren poortjes met scherpe ijzeren punten.
Ik denk: een KleineVent die alle kanten opvliegt, woest met zijn houten hamertje maaiend.
Ik denk ook: een KleineMeid die wat op en neer rolt op haar dekentje in de tuin.
Ik denk…. Neen, dat probeer ik zelfs niet te denken.
‘Mijn broer en ik hadden vroeger ook zo eentje’
‘Zie je wel’, juicht Lief enthousiast.
‘Wat ik me nog herinner zijn drie pogingen tot doodslag, waarvan eentje bijna zeer effectief.’
Maar Lief, die luistert al niet meer. Ik weet het zeker. In gedachten heeft hij al een parcoursje uitgestippeld doorheen de tuin.
Als u mij deze zomer zoekt. Ik zit in de tuin en ontwijk zwiepende hamertjes en suizende ballen. Met dank aan mijn Lief.

Geen opmerkingen: