donderdag 1 oktober 2009

Het is wat, dat moederhart...

Twee handjes tegen het raam. Uit elke ooghoek bingelde een dikke, blinkende traan. Ik zweer het u. Ik liet me fluitend opsluiten in een kooi vol spinnen die veertig meter boven de grond bengelde, terwijl een prikgrage verpleegsters me onder handen nam als dat ook maar iets geholpen had aan zijn verdriet.

Het is me wat, dat moederhart.

Geen opmerkingen: