maandag 2 november 2009

Ze is er!
Misschien was dat het mooiste.
Hoe ze elkaar aankeken.
Het geluk van hun 'eindelijk' zonder woorden samengevat in hoe ze hun meisje knuffelden. De trots die van de woorden 'onze dochter' afspatte.
GroteKleineBroer en SchoneZus zijn mama en papa. En terwijl ik kleine Cato een voorzichtige knuffel gaf fluisterde ik haar toe: 'je had geen betere mama en papa kunnen kiezen.'

Geen opmerkingen: