DonderdagVraagdag #12
Steunend onder de mand met koekjes liep hij de kleuterzaal in. Vriendjes dansten om hem en zijn traktatie heen en hij speelde het glunderende middelpunt.
Een middelpunt dat het wel wat moeilijk had om rugzak en trui aan het haakje te hangen, zo vergroeid met een mand vol koekjes.
'Geef maar even, dan kun je jouw trui uitdoen', bood ik aan.
'Neen mama, dat kan ik nu allemaal zelf. Nu ben ik groot!', weerlegde mijn kleuter ter hoogte van mijn heup.
En , wie was verantwoordelijk voor jou eerste glimlach vandaag?
5 opmerkingen:
deze ochtend was ik Mira haar flesje aan het geven, en mijn haar was los. Het was een beetje op haar gezicht gevallen en het kriebelde blijkbaar, wat haar gigantisch de slappe lach gaf. Weg was mijn ochtendhumeur.
Om 06.15 vanochtend (grrr...) sprong er een hele blije peuter in het grote bed! Dan smelt ik - ook al was ik nog láng niet uitgeslapen.
Geen kindjesgeluk bij mij maar wel een hond met zotte kuren, dat was mijn eerste glimlach vanmorgen in het bos ;)
een hele vrolijke a (21 maand) die, toen ik deze ochtend zijn kamer binnenkwam, met een supersmile de volgende boodschap had: "mamatjeeeuh! Kaka daan!"
Kinderen zijn blijkbaar een goede reden om te glimlachen! Deze ochtend mijn dochter van 9 die vertelde dat ze toch nog niet zo goed geslapen had in haar hoogslaper "want ik heb een beetje hoogtevrees" en deze namiddag op babybezoek bij Cas die één van zijn eerste lachjes voor mij reserveerde
Een reactie posten