Kruimel

De dans ontspringen

Of ik ook even mijn boekenkast onder handen wou nemen, vroeg Lief. Ik keek op van de doos vol speelgoed die ik uit alle hoeken van het huis verzameld had. Alles kreeg een prijskaartje voor de rommelmarkt met het motto: 'Daar spelen ze toch niet meer mee'. (En met de pijnlijke knieval na de uitschuiver over een autootje in het achterhoofd, als ik eerlijk ben.)
Die daar, wees Lief. Net op het moment dat er een paperback uit mijn wijnkistjesboekenkast plofte. Onder lichte dwang dirigeerde hij me naar mijn verzameling en liet me daar staan.
Als ik mijn kinderen hun speelgoed kan verkopen, kan ik het ook met boeken, dacht ik en toog aan het sorteren. Een pijnlijk kwartier later had ik een stapel die tot aan mijn knieën kwam en sorteerde ze in een doos om mee te nemen. Ik probeerde ik niet te denken aan de zalige uren in bad, zetel, strand of trein die deze hoop papier met mij gesleten had.
Tevergeefs, want 's avonds smokkelde ik vier boeken terug mee de donkere trap op en schoof ze zachtjes terug in de boekenkast. En ik was niet de enige. Aan het prijskaartje op het autootje te zien dat KleineVent vastklampte in zijn slaap.