woensdag 16 februari 2011

Spiegel

Soms kijk ik naar mijn kinderen, maar zie mezelf. Als KleineVent voor de televisie zit en roept 'Ik ben Bliksem', net zoals ik vroeger ruziede met mijn neven over wie 'MiepMiep' mocht zijn als 'Roadrunner' speelde. Of hoe KleineVent duikboot speelt in een bad dat daar eigenlijk echt wel te klein voor is, hoe graag de grenzeloze fantasie van een kleuter het ook anders zou willen zien. Dan zie ik mezelf over de badrand gluren naar mijn moeder die met soppende sokken op het soppende badkamertapijt stond.
Of zoals KleineMeid zich gisterenavond vastklemde aan haar prentenboek. Geen knuffel was goed genoeg. Alleen wat Guido Van Genechten uit zijn tekengerei toverde.
Mijn slapende peuter, met een kartonnen prentenboek in haar armen geklemd. Het onmiskenbare bewijs dat ook zij enkele prioriteiten meekreeg via de navelstreng.


Zo, tot snel? Tot later? Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik kriebelende schrijfvingers niet wil negeren.

6 opmerkingen:

liesetje zei

hoe mooi ... alweer ...

ilse zei

Mooi!

Lies zei

Maakt niet uit wanneer je terugkomt. Ik ben hier. En geniet.

Happy Bird zei

Vooral genieten! Heel mooi stukje, net zo puur als een slapende peuter.

En je kinderen zullen je altijd een spiegel voorhouden, of je het nu leuk vindt of niet :-)

tijdtussendoor zei

Elke keer als je hier schrijft, is het goed. Ik volg je wel ;)

Marie zei

Ik ook, ik volg je. Je maakt mijn dag altijd meer dan goed als ik hier ben.