maandag 10 september 2012

Moeilijk

Foto's van bruingebrande kindjes in tegenlicht die met een bosje veldbloemen/onkruid in hun handjes dromerig naar het landschap staren. Mooi ingerichte tuinen/woonkamers/slaapkamers/... Verslagen van geweldige uitstapjes naar onbekende maar o zo schone plekjes, ... . Lappen stof die zichzelf schijnbaar moeiteloos omtoveren in jurken en rokken die als gegoten zitten. Originele knutselactiviteiten of gewoon woorden op een rij waarbij mijn mond openvalt van schoonheid.

Internet is voor mij de meeste dagen inspirerend.  Het helpt om mijn horizon wat uit te rekken en nieuwe ideeën op te doen.
En op andere dagen heb ik het moeilijk. Voel ik mezelf zo in die val stappen. Dat ik de meetlat pak en de maatstaf leg op die aaneenschakeling van mooie en inspirerende blogposts die ik de afgelopen dagen las. En dan voel ik hoe ik ettelijke centimeters en meer tekort schiet om überhaupt aan die maatstaf te kunnen tippen.

Dus help mij even...

tuurlijk ligt die woonkamer van jullie er met de regelmaat van de klok als een veldslag bij.
tuurlijk smaakt het eten op je bord soms ook eens niet zo lekker als het eruit ziet.
tuurlijk liggen er onder in jouw stoffenmand enkele onafgewerkte projecten met het label 'nooit of te nimmer aan het daglicht tonen.'
tuurlijk krijsen die kindjes die goddellijk mooi in tegenlicht poseren ook wel eens jouw trommelvliezen aan flarden.

tuurlijk!
toch?

7 opmerkingen:

Gudrun zei

LOL uiteraard! Ik maak die verzuchting ook wel af en toe, en ik geef ook toe dat ik enkel foto's post van die ideale momenten.

Maar excuseert u me nu, want ik heb een slagveld aan speelgoed op te ruimen, twee manden was op te vouwen, en vooral een reeks knopen aan te zetten aan broeken? Oh, en dat gordijn dat hier al twee weken op tafel ligt, opnieuw inleggen.
Zucht.

WAHMama zei

Natuurlijk :)

Roos zei

Tussen 7 's avonds en 7 's ochtends is de woonkamer hier "100% tijdschrift-faehig", daarna begint de 12 uur durende dagelijkse invasie...
Ik ben allang blij als ik uberhaupt gekookt heb, vraag me dan niet hoe het eruit ziet.
Stoffenmand? Heb ik niet, evenals naaimachine (duidelijk een zorg minder begrijp ik).
En gekrijs dat bestaat hier in diezelfde 12 uren non-stop.

Het gaat niet over die zaken lieve Kruimel (al typ ik ze neer zodat je weet dat, ja, ook ik, menselijk ben). Het gaat over die lat. Die maatstaf. Die bij mij bij het materiële ligt: de blogs met de nieuwste gadgets voor de keuken, precies het goede bordje of kopje, de zoveelste design poster, die mooie sjaal of de perfecte lipgloss. Spullen die ik me niet kan veroorloven en waardoor ik me diep van binnen minder voel omdat ik ze niet kan showen. Stom. Maar o zo eerlijk.

Kortom, geld maakt niet gelukkig. Toch??

Doris zei

Helemaal, absoluut geheel en al tuurlijk.

Op die kindjes na: die heb ik niet. Maar had ik ze wel, dan krijsten ze zonder twijfel bij vlagen, alleen al omdat ze anders niet op mij zouden lijken ;-)

Michel zei

Huis: ik twijfel meestal tussen "puinhoop" en "mestvaalt".

Eten: het komt meer dan eens voor dat het helaas net zo slecht smaakt als het er uitziet.

Projecten: ik wil er niet eens aan denken.

Kinderen: er gaat geen week voorbij dat ik er niet ergens een achter het behang wil plakken. En, nog erger, dat ze ons en zichzelf teleurstellen.

Steeds tot uw dienst! :)

caroline zei

Mijn kindjes hebben ook heel vaak haar dat in de war ligt, vlekken op hun kleren (ook als de kleren 5 minuten voordien nog proper in de kast lagen). Als ik geen schoenen met rubberen tippen koop (lelijk, ik weet het) zitten ze er na 1 maandje door en het aantal zelfgemaakte kledingstukken dat te groot, te klein, snel kapot of nooit afgeraakt, durf ik niet meer te tellen.
Maar de foto's die ik laat zien, zijn ook 'picture perfect', behalve die rubberen tippen dan ...

Anoniem zei

Op facebook vind ik het nog het ergst. Deze maand zie ik niets anders dan foto's van oude klasgenootjes die de hele wereld afreizen.

Dat ze de andere 48 weken van het jaar ook gewoon achter hun bureau zitten, dat staat natuurlijk niet op FB.

En ikzelf post ook maar enkel die 1 keer in de 3 maanden dat ik naar een concert ga. Dat ik de andere dagen altijd mooi braaf in mijn bed lig, dat is minder interessant.

(Om nog maar te zwijgen van onze living. Gelukkig komt de poetsvrouw eens in de 2 weken zodat we wel moeten opruimen)