maan, roos en een vis
Lezen is nog werken als je zes bent. Elke letter is weer graven in dat hoofdje. Elk woord wordt vooraf gegaan door een diepe denkrimpel en bijten op de wang. Leren lezen is ook een wereld die open gaat, stukje per stukje, maar voor KleineVent kan het niet snel genoeg gaan.
Voor het eerst laat hij in de bib alle prentenboeken en voorleesverhalen links liggen. In plaats daarvan trekt hij resoluut naar de 'eerste lezertjes'-kast en laadde zijn mand vol met vertellingen over Roos en aap en vis.
's Avonds in ons dekenfort wil hij zelf lezen.
'Ik ga jou wel voorlezen'.
Ik leun achterover en luister hoe hij zich al hakkend en plakkend door de eerste zin werkt.
'Ik vind het maar een saai verhaaltje', zucht hij na het ontcijferen van roos heeft een oog.
'En als ik jou nu voorlees?'
'Mag dat nog?', vraagt hij terwijl hij zijn boekje aan de kant legt en het grote sprookjesboek van Klaas Vaak uit het boekenrek trekt. Met zijn knuffels tegen zijn wang nestelt hij zich tegen mij terwijl ik vertel van Klaas Vaak en Oehoe Houdou en het herinnerzand.
'Dankjewel voor het verhaaltje', mompelt hij slaperig wanneer ik het licht uitknip.
'Dankje dat ik nog mag voorlezen', denk ik terwijl ik de laatste kus van de dag op zijn kruin plant.
8 opmerkingen:
prachtig! en herkenbaar want ik heb er ook eentje in het eerste leerjaar...
Van "mag dat nog" springen spontaan de tranen tevoorschijn. Dank je en ik kijk uit naar wat komen gaat (hier worden de voorleesboeken gewoon op geheel eigen wijze naverteld, wat ook zijn charme heeft).
'Mag dat nog?' Hoe schattig!
Oh schat, dat mag tot je echt niet meer wil,
Toch?
@fienke: tuurlijk
oh zo mooi :)
ja, leren lezen is een leuke tijd. Het lijkt mij dat een kind dan een voor een de letters proeft en opeens de smaak van het woord ontdekt. Echt mooi
Och, "mag dat nog"... Tuurlijk. Ik lees onze zoon van elf nog voor. Voor hem of voor mij, dat is onduidelijk.
Mooi
Een reactie posten