Kruimel

Omdat ie te mooi is om te vergeten...

Zij bovenaan de trap, ik in de gang. Drie minuten of zo na het middagmaal.

Zij: Mama, mijn buik heeft nog honger. Mijn buik wil nog een koekje.
Ik: Lieve schat, we komen net van tafel. Jouw buik was te vol voor pasta. Dan is ze nu ook te vol voor koekjes.
Zij: Maar mama, mijn buik heeft gejokt. Mijn buik wou geen pasta, mijn buik wil wel koekjes.
Ik: Zeg jij maar tegen jouw buik dat ze moet wachten tot vanmiddag.
Zij: *stil gefluister* 'Mama zegt dat je nog een beetje moet wachten. Neen, geen koekjes. Mama vindt het niet leuk als je jokt. Niet meer doen hé.'
Zij: *normaal brulvolume* Ma-maah, ik heb het gezegd. Mijn buik is niet blij, maar ik ga nog een beetje wachten.