Kruimel

Reden

De sneeuw was de reden. Om niet in de auto te stappen en een uur of meer richting werk te rijden.
Om mijn kinderen in dikke kleren te verpakken en gelaarsd en gemutst samen naar school te wandelen.
Omdat ene lijstje aan te pakken. Zo'n lijstje dat er ligt voor het geval er tijd en puf is. Wat er de laatste maand nooit was. En zo stuurde ik na drie uur wat artikels voor het schoolkrantje van mijn kroost door, vond ik eindelijk het winterdeel van het dekbed terug (in een valies onderaan een stapel in de zolder-kelder, hoe komt die daar nu?). Sloopte ik eigenhandig een kamp en een knikkerbaan en verbouwde in één moeite de speelhoek van diens bouwheren.
Wat rommelen in ons huis en mijn lijst maakt mijn gemoed weer wat rustiger, losse touwtjes in mijn hoofd hebben hun plek gevonden.
Rest mij niets anders te doen dan voor de kachel te ploffen met een restje boek en een nieuwe Flow.

Ik zeg, dankje sneeuw