maandag 8 april 2013

Erfstuk

In onze woonkamer staat een oude houten secretaire. Zo eentje met een rolluikje en binnenin een verzameling aan vakjes en laadjes. Heel mijn kindertijd heb ik deze geweten in de woonkamer. En toen mijn vader 10 jaar geleden besloot dat het tijd was voor nieuwe meubelen, adopteerde ik met veel liefde het oude bureautje.
Nog eens 10 jaar later vond mijn Lief het tijd voor iets anders. Mijn hart piepte en kraakte als ik er aan dacht om dit bureautje door te schuiven naar een ander huis. Ja, het is het meest onpraktische meubelstuk in ons huis. Ja, de laptop past er slechts met moeite in. Ja, het is een oud stuk zonder veel waarde, maar soms vind ik het het mooiste wat in ons huis staat.

Ik trok met een meetlint door ons huis en verschoof in mijn hoofd meubels tot er nieuwe hoekjes en kantjes ontstonden. Dagdromen van het bureautje op de meest zonnige plek in ons slaapkamer worden droogweg uit de lucht gehaald door een realistische Lief. 'Vergeet het Kruimel, dat ding raakt nooit te nimmer de trap op.'
Gelukkig wou GroteKleineBroer het familie-erfstuk wel adopteren.

Toen kwam er die maand dat het Lief aan het plakken, schilderen en behangen sloeg. En werd het bureau even uit de weg geschoven tegen de vers behangen muur. In afwachting van de ophaaldienst.
Lang verhaal kort.
Raad eens waar ik nu zit?


5 opmerkingen:

Roos zei

Die is niet moeilijk :-) lekker blijven zitten!

Doris zei

Volledig eens met Roos!

Caro zei

Ik zou wel eens een foto willen zien van dat erfstuk.

Anoniem zei

Wij hebben hier ook zo'n secretaire (ik denk dat de foto zo'n twee berichten lager staat), maar minder mooi en nog minder praktisch: je kan er namelijk niet aan zitten. Lang leve de erfstukken!

Caro zei

O ja, nu heb ik de foto hieronder gezien. Een heel mooie secretaire en ze past wonderwel bij het behang. Wij hebben ook een secretaire geërfd van mijn ouders, maar ze is lang niet zo mooi. Voorlopig staat ze bij mijn schoonmoeder. Maar ooit zal ze daar weg moeten.