Aan het strand gaat het altijd beter. De wind mag de oren van mijn hoofd blazen. Mijn handen mogen gezandstraald worden van opwaaiende korrels. De lucht mag zo grijs zijn dat je je afvraagt of de zon überhaupt nog bestaat.
Ik volg mijn voeten, de geur van zilt zout en het geknerp van zand. Zee, zand, zout. Daar vind ik mijn kalmte altijd terug.
3 opmerkingen:
O, ja, strand! Zee en zand en zout. Ik las ooit dat er eigenlijk geen problemen zijn die met zout water niet op te lossen zijn: tranen, zweet of de zee :-)
'Wie de zee als geliefde neemt, moet de zoutsmaak bij de kus verdragen'.
... maar dat zou geen probleem hoeven te zijn ;-)
Ik moet ook nog eens naar het strand!
Een reactie posten