Posts tonen met het label woorden. Alle posts tonen
Posts tonen met het label woorden. Alle posts tonen

donderdag 30 januari 2020

Gedichtendag 2020


Ik draag een universum
van achtergelaten indrukken
op elke vingertop. Vijf keer
de wereld in een handomdraai.

Misschien is weemoed
het onophoudelijk vallen
van gewaarwordingen in
de bodemloze holte
tussen mijn vingers.

(Ellen Lanckmann)
(gelezen tijdens kunstenfestival Watou | bewaard op de pagina's van mijn notitieboek) 


donderdag 31 januari 2019

Gedichtendag 2019




Zij kijkt glimlachend
naar de restjes fruitsap in de glazen
en de stukjes boterham met jam
overschotjes liefde.
Dan veegt ze met haar hand
een hoekje schoon
voor een boek
en reist tussen de keukenmuren.
Geluk is soms
wat kruimels op de vloer.

(K. Finaut)


woensdag 21 november 2012

Geïnspireerd

bron: Flow Magazine
Flow is altijd inspirerend, maar het winterboek is dat helemaal. Met de special rond brieven schrijven die tsjokvol met mooi briefpapier, kaarten en envelopjes zit.
Het Flow Winterboek zette me aan het denken. De tijd dat ik echt brieven schreef ligt al heel ver achter me. Zelfs aan kaartjes op vakantie doe ik niet meer.
Maar al die papieren extra's zijn te mooi om niet te gebruiken. Terwijl ik het lichte postpapier voel, verlang ik naar het gevoel van een pen in mijn hand en voel woorden in mijn hoofd borrelen.
Alleen, naar wie schrijf ik een brief?
Misschien naar jou?
Ik ken je (meestal) niet. Maar je leest wel wat ik schrijf. Als ik het nu eens speciaal voor jou op papier zou zetten. Handgeschreven op mooi briefpapier, in een vrolijke enveloppe die wat kleur brengt tussen de dagelijkse rekeningen en reclame in de brievenbus...

Wil jij een brief van mij ontvangen?
Mail mij dan jouw adres door. Dan neem ik de tijd om neer te zitten met pen en papier.
Er is maar één voorwaarde. Je stuur ook een brief of een kaartje terug. : )

dinsdag 16 maart 2010

Afwijking #4

Ik wil schrijven, maar zit vast tussen de letters.
Dus typ ik:
jk df jk df jk df.
Ik typ mezelf terug naar een ver verleden waar een dactylo juf een wit blad boven het toetsenbord houdt.
Ik typ mezelf suf tot ik weer kan schrijven.


woensdag 17 februari 2010

In mijn ideale wereld...
zou het zo gaan.


(Alle credits voor de fantastische Klaas)

donderdag 11 februari 2010

Verdronken

Ik wik wolkenblauw tegenover luchtbelblauw. Vouw mijn hoofd in mijn nek en staar naar een onbestaande vlek op het plafond.
'Je toetsenbord is zo stil', mompelt Lief. 'Vlot het niet?'
'Ssht, ik ben hard aan het werk', fluister ik terug. Hoofd nog steeds in mijn nek, wikkend en wegend tussen wolk en luchtbel.

donderdag 4 februari 2010

Oude liefdes, nieuwe liefdes

Een oude liefde moest lange tijd plaats ruimen voor de tegenwoordige tijd.

In die vuilnisbak die ik soms mijn tas noem, was er tussen de agenda, extra tut, speeltje en een prentenboek maar amper plaats. Naast de brooddoos, die appel die ik toch nooit opeet en een portefeuille die uitpuilt van de ziektebriefjes. Ik merk namelijk aan niets beter dat ik mama ben, dan aan mijn tas (of het zijn die wallen onder mijn ogen, maar die zie ik zelf niet). Ik weet niet hoe dat bij anderen gaat. Maar die extra pamper voor KleineMeid en een schoon onderbroekje voor KleineVent's 'je-weet-maar-nooit' blijven vaak hardnekkig lang kamperen. Tel daar nog eens een handvol balpennen en enkele vergeten rekeningetjes bij op. Kortweg, het ding zit stamp- en overvol. En dan moeten de mooie, niet nuttige dingen plaats ruimen, zoals
een boek voor je-weet-maar-nooit of mijn schetsboek dat eigenlijk een schrijfboek is.

Maar oude liefdes kennen zo hun trucjes. En zo ruimde ik net voor Valentijn mijn vuilnisbak uit tot tas. Met daarin sinds vandaag opnieuw mijn Moleskine. Hij is weer aan mijn zijde, van 's morgens tot 's avonds.

En trouwens, in die Moleskine daar woont Louis,
maar daarover later (hopelijk) veel veel meer...