Een tiener, begot

Liefste oudste van me,

Het is waar wat ze zeggen. Een mens knippert even met z'n ogen en een decennium is voorbij. Of, om er nog maar een cliché tegen aan te gooien: het lijkt pas gisteren dat ik je kersvers in mijn armen hield.
En kijk nu!
Er is al lang niets meer van dat baby'tje, peutertje of kleuter in je te bespeuren. Je bent een compact pakketje vol manieren, voorkeuren en streken. En ik blijf me maar afvragen wanneer dat gebeurd is. Blijkbaar heeft de tijd dus echt twee versnelling. Eentje standje 'stervenslangzaam' speciaal voor die nachten waar er niet geslapen kan mag worden en de driftbuien aan de kassa in de supermarkt. Ondertussen razen de jaren door aan standje 'lichtsnelheid'.
Zelf lijk je er niet om te malen dat er plots twee cijfers op de kroon bovenop je hoofd staan. Wel kreeg ik de vraag hoe je dan volgend met je handen kan tonen dat je elf bent. Maak je er nog niet druk over. Dat zijn zorgen voor binnen 365 dagen, vriend.
Een tiener, begot.
Ik troost mezelf met het feit dat je met je 1m32 tenminste nog een tiener bent in pocketformaat. (gelukkig zit het er dit jaar nog niet in dat je boven mijn hoofd groeit.)

En als ik één iets geleerd hebt uit de afgelopen tien jaar is het dat het alleen maar leuker en leuker wordt.

kus,
mama

Vakantie in een karretje

Lief hurkt voor de wand met tentharingen.
'Wat denk je? Twaalf van elk?'
Ik hum ja noch neen en hij keilt de zakjes in ons winkelkarretje. Doelgericht stapt hij verder naar de tentstokken en laadt tweemaal 1m80 in de kar. Zo samen is het een hoop oninteressant ijzer en plastiek, maar toch stap ik met een glimlach naar de kassa.

Die tentharingen zullen de tent op hun plaats houden. Die plaats is een stukje groen onder de bomen op een kleine camping in Spanje. Er is een beekje waar dammen gebouwd worden. Een zwembad voor bommetjes en persoonlijke records duikschatten opvissen. Hopelijk zijn er twee bomen in de buurt waar ik mijn hangmat tussen kan spannen. In mijn ereader ben ik nu al een boekenplankje 'zomer 2016' aan het vullen. Een mens moet toch iets doen in die hangmat.

Die tentstokken moeten de tarp mee omhoog houden. (Daar moet Lief ter plekke dan wel even een constructie voor uitdenken waar ik hem niet in stoor, elk diertje zijn pleziertje) Schaduw wanneer nodig, beschutting voor de regenbui die er ook bij hoort.

Ja, het is slechts een hoop plastiek en metaal, maar voor mij is het de vakantie in een karretje.

Uitzonderlijk gewoon

"Zeg, waar ligt mijn..."
"Stt, straks jaag je het weg."
"Wat?"
"De normale ochtend."
"Wat bedoel je?"
"Kijk dan!"
De kroost zit aan de keukentafel. Hun bordjes staan op het aanrecht, kruimels werden goedbedoeld op de grond geveegd (dat geeft toch niet, mama?). Hun haren zijn gekamd, tanden gepoetst. De één is verdiept in een zweedse kruiswoordraadsel en de ander kleurt de kleedjes van Anna en Elsa minitieus in.
"Hoe heb je dat gedaan?"
"Ik heb niets gedaan. Ze kwamen beneden, kleden zich aan en schoven bij het ontbijt aan. De oudste zette zelfs koffie voor me."
"Geen ruzie om de chocopot?"
"Neen"
"Geen vergeten huiswerk, driftbui voor die ene koek die ze allebei willen, driftbui omdat de andere te luid ademt?"
"Niets"
"Heerlijk!"
"Mmmm"