KleineMeid
Van de salsadanseres in mijn buik is niet veel meer over. Alsof ze opgelucht is dat ze ruimte heeft voor haar armen en benen ligt ze simpelweg helemaal uitgestrekt in haar wieg of op onze arm. Ze kijkt rond met grote ogen tot ze moegekeken wegduikt in de holte van onze arm.
KleineMeid lijkt in de verste verte niet op de wiebelPuk die in mijn buik woonde.
Maar wanneer ik even haar blik vang, weet ik wel beter.
woensdag 12 november 2008
zondag 9 november 2008
Thuis
We zijn weer thuis
allevier
samen.
KleineMan kijkt nog wat sceptisch naar dat kleine (soms luide) geweld in de wieg.
Papa loopt rond met een constant verliefde blik in zijn ogen.
Mama hobbelt nog wat ongemakkelijk, maar niets laat dat makkelijker vergeten dan een zacht lijfje tegen je hart.
En Ilke? Die is er zo eenvoudigweg dat ik het me niet anders meer kan voorstellen.
We zijn weer thuis
allevier
samen.
KleineMan kijkt nog wat sceptisch naar dat kleine (soms luide) geweld in de wieg.
Papa loopt rond met een constant verliefde blik in zijn ogen.
Mama hobbelt nog wat ongemakkelijk, maar niets laat dat makkelijker vergeten dan een zacht lijfje tegen je hart.
En Ilke? Die is er zo eenvoudigweg dat ik het me niet anders meer kan voorstellen.
Abonneren op:
Posts (Atom)