Het roze-front
Ik had het kunnen weten, dat slechts met één meisje langs Liefs kant schoonmoeder een beetje tilt zou slaan. Want, ja een kleinzoon dat is geweldig, maar een kleindochter die kan je in rokjes en kleedjes en maillotjes steken. En liefst van al van top tot teen in allerlei varianten roze. Van oud tot knal. Van zacht tot fel.
Resultaat: mijn ogen doen een beetje pijn als ik de lade met KleineMeids kleertjes opentrek de dag nadat schoonmoeder diverse kinderwinkels binnenviel.
'Ze staat wel mooi met roze', glimt Lief als hij zijn dochter in een knalknal-tenuetje heist.
Ik hou het op 'trop is teveel' en wissel een veel te zoet frulletjesbroekje voor die ene stoere jeansbroek die ik uit de brand wist te slepen.
woensdag 19 november 2008
Kleine dingen
Kleine dingen, daar zit het grootste geluk in de laatste dagen.
In die ene koffie die ik mezelf over de middag gun.
(Meer drinken doe ik beter niet, want KleineMeid deelt mijn liefde voor de zwarte oppepper niet)
In die jeansbroek die wonderwel opeens weer past. In Harry Potter herlezen, want meer kan mijn hoofd om twee uur 's nachts niet aan. In - na een week tijd - opnieuw een stukje typen met een hand. In vier uur onderbroken slaap.
En het grootste kleine geluk zit in de tien teentjes, tien vingertjes, twee oogjes en alles daarrond die bijna onveranderd op mijn arm kamperen.
Kleine dingen, daar zit het grootste geluk in de laatste dagen.
In die ene koffie die ik mezelf over de middag gun.
(Meer drinken doe ik beter niet, want KleineMeid deelt mijn liefde voor de zwarte oppepper niet)
In die jeansbroek die wonderwel opeens weer past. In Harry Potter herlezen, want meer kan mijn hoofd om twee uur 's nachts niet aan. In - na een week tijd - opnieuw een stukje typen met een hand. In vier uur onderbroken slaap.
En het grootste kleine geluk zit in de tien teentjes, tien vingertjes, twee oogjes en alles daarrond die bijna onveranderd op mijn arm kamperen.
Abonneren op:
Posts (Atom)