Leesvoer
De eerste weken met KleineMeid thuis brengen niet alleen bij-zon-der veel luiers, minikleertjes en verward slaaphoofd met zich mee. Ik moet ook weer even mijn boekenkast aanpassen. Want die lijkt me even boven het hoofd uit gestegen te zijn. In het holst van de nacht, wanneer ik me met Ilke in het licht van mijn bedlampje nestel, lijkt mijn volledige collectie opeens Latijn. Ik lees drie zinnen, schud even verward met mijn hoofd, herlees ze en knipper verdwaasd met ogen. Daarop klap ik het boek maar toe en staar naar Ilkes drinkende mondje.
Er moest dus aangepast leesvoer komen: Eten, bidden en beminnen.
En zowaar... ik kijk er zelfs naar uit om vanacht te moeten opstaan. Minstens één uur ongestoorde leestijd.

Moe

moe
moe
moe
moe
moe....

Draagdoekgek
Waar maakte ik me druk over toen KleineMan geboren was? Ik leek 23 uur per dag te missen, terwijl nu... KleineMeid eet, kijkt wat rond en slaapt weer. En dan draal ik wat boven haar park. Moet ik niet meer doen voor haar?
Gelukkig is er dan één van mijn afwijkingen: draagdoeken. Dus zodra ze begint te geeuwen, knoop ik haar in één van mijn 'gordijnen' zoals Lief ze vriendelijk noemt. Twee piepjes later ligt er een klein meisje tegen mijn hals aan te snurken. Dezer dagen schrijf en lees ik of plooi was met één van mijn twee grootste schatten tegen mijn hart aan en dat maakt alle verschil...