Bookcrossing
Ik keek vanuit mijn ooghoeken naar hem. Ziet hij het nu echt niet liggen? Hij verschoof wat en voelde opeens iets hard in het Metro-krantje. Ik loerde tussen mijn haren door. "Neem het dan, neem het dan", supporterde ik stil. Hij peuterde het boek dat ik een paar minuten eerder had neergelegd uit het krantje. Nam het ongeïnteresseerd op, las vluchtig de achterflap en legde terug op de zetel. "Neeen", vloekte ik binnensmonds. "Je moet de binnenflap lezen. Dan weet je wat de bedoeling is."
Het boekje belandde opnieuw op de zetel en hij werkte verder. Ik loerde af en toe nog eens, maar er gebeurde niets meer.
Toen ik van de trein stapte lag het boekje nog steeds onaangeroerd naast hem. "Tja, daar gaat er weer eentje waar ik nooit iets meer van hoor", dacht ik. Tot ik dit in mijn mailbox vond.
Joepie, mijn eerste geslaagde bookcrossing. Dat moet gevierd worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten