Sip
Een beetje sip. Zomaar. Een uurtje geleden was het er nog niet, maar nu wel. Een klein beetje sip. Zo voel ik me. Ik kan mijn vinger niet op het waarom leggen. Komt het door het droevig boek dat ik aan het lezen was? De donkere donderwolken die zich samenpakken boven ons huis? Het weekend dat bijna weer afgelopen is? Ik voel me een beetje alleen, een beetje verdrietig en een beetje moe.
Gelukkig kent manlief de remedie tegen sippigheid. Twee handen die me kietelen tot ik het uitgier. Een grote bereknuffel waarin ik helemaal wegkruip en een klinkende zoen. Dan kan ik weer voluit lachen. Zelfs als op dat momen het onweer losbarst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten