Aan de heer Kim ...
Dat heb je dus met ouders die je met een leuke unisex naam bedenken. Het was zo handig voor hen. Niet meer het hoofd te hoeven breken over een jongensnaam en meisjesnaam. Die klus was geklaard in één moeite. Mijn geboortekaartje lag al klaar terwijl ik nog fijn rondjes zwom in mama's buik. Ik zou hoe dan ook Kim heten.
Maar het nadeel van die unisex naam dringt meer en meer tot me door. Telkens als ik een envelop open scheur gericht aan de heer Kim .... . Of als er iemand vraagt of meneer Kim ... op kantoor is. Tijdens een van mijn eerste sollicitatiegesprekken werd ik zelfs onmiddellijk wandelen gestuurd omdat ze een jongen verwacht hadden. Geen meisje in een nette rok.
Waarschijnlijk moet ik gewoon aanvaarden dat ik in meer dan de helft van de adressenbestanden waar mijn naam prijkt door het leven ga als de heer Kim en ondertussen mezelf blijven overtuigen dat ik echt wel een vrouwelijk kantje hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten