Eergisteren
Met vieren stonden we onder een klein Hema-parapluutje gedrumd. Een vijfde stond in de regen te dansen. Druppels spetterden in het rond terwijl hij met zijn hoofd schudde en met zijn armen door de lucht zwaaide.
"Gaat het?", vroeg de middenste die de paraplu krampachtig in de lucht hield en zich zo klein mogelijk maakte.
Dikke regendruppels pletsten op het parapluutje open, lieten zich naar beneden glijden en drupten gestaag op onze ruggen.
Op de tonen van In de fik liet ik mijn droog plekje voor wat het was en ondernam een poging om tussen de regendruppels door te dansen. Een poging die jammerlijk mislukte.
Op de tonen van Min Moaten walste een regendruppel door mijn pull en T-shirt, gleed zachtjes en tenenkrullend koud van mijn nek naar mijn onderrug.
Op de tonen van Bjistje in min uoft bleek dat die ene druppel slechts een voorhoede was en nam ik me heilig voor om de volgende keer zelf een paraplu mee te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten