Groen
Ik voelde grote bellen jaloezie opborrelen in mijn buik. Bijna venijnig keek ik hem aan. Waarom hij wel en ik niet. Waarom hij weer wel en ik weer niet. In mezelf mompelend over eerlijkheid en altijd hetzelfde liep ik snel de kamer uit. Ik hoorde hem nog vaag iets roepen. 'Wat wil je dan dat ik doe?'volgde me mee de trap af.
Hij ligt nu ongetwijfeld nog in zijn dekens gerold en ik wrijf ongemerkt een slaper uit mijn ooghoek.
Het zijn altijd dezelfde die mogen uitslapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten