De Nieuwe
De Nieuwe. Of de-laatste-nieuwe. Om de één of andere reden werd er na mijn komst telkens een wervingsstop op lokaal niveau ingelast. Maandenlang liep ik bij elke werkgever met de onzichtbare stempel naast mijn functie: De Nieuwe. Ongeacht hoe goed ik mijn taken onder de knie had. Het werd mijn tweede voornaam.
Vandaag - na tien maanden - mag ik mijn bordje afgeven. Een nieuw paar voeten stapte deze morgen over de drempel. En hij zei het zelf zo mooi: 'Ik ben Bart, de nieuwe collega.' Ik schudde opgetogen zijn hand. Hier is je bordje, veel plezier ermee.
'Hoe is het met De Nieuwe', mailt Lief. 'Blij dat je niet meer de jongste van de hoop bent?' Mijn euforie daalt tot ergens rond het nulpunt. Hij is 26, geboren in juni. Ik ben 26, geboren in juli.
Ik ben dan wel de-nieuwe-af, ik blijf de jongste. Een stempel die ik ook al drie werkgevers lang meesleep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten