Ooit een vriendin
'Derde maal trakteren. Is het niet?', lachte ik terwijl ik Egel voor de zoveelste keer deze maand tegen het lijf liep.
Egel deed haar naam eer aan, voor de zoveelste keer deze maand. Ze kromde haar schouders, verborg haar gezicht achter een zwaaihandje en deed een stapje naar achter. Een giechellachje en een kleine draai naar links. Zo goed als klaar om weg te rennen.
'Hoe gaat het?' De poging plofte tussen ons in. Beiden keken we hoe de woorden roerloos bleven liggen. Elk zoekend naar een snelle uitweg. Een daag. Een tot ziens. Of een vaag handgebaar.
Bijna onbegrijpbaar dat wij ooit die twee meisjes geweest zijn die drie jaar lang als een onafscheidelijk duo de studentenstad doorkruisten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten