Warm nest
Onze voetstappen echoën door de lege straten. Achter tientallen ramen twinkelen kerstlichtjes. Mensen samen in de zetel. Families samen aan tafel. Een handjevol vrouwen die borden droogwrijven.
Ik zoek zijn hand en mompel: 'Ik mis het.'
Onze voetstappen echoën verder.
'Dat warme gevoel van vroeger. Met zes of wat op Kerstdag. Spelletjes spelen en een cadeautje voor de winnaar. Steengrill en herinneringen ophalen. Ouderwetse gezelligheid.'
Hij knikt, de allerlaatste van die Kerstdagen vierde hij ook mee.
Het kerkhof is verlaten. Aan haar steen hangt een bloedrood bosje rozen. Ik laat mijn vinger glijden door de groeven van de letters van haar naam. De datums laat ik over. We kregen geen kans om uit tradities te groeien. Ze nam ze - zonder het te willen - met zich mee.
'Ik mis haar.'
Ik zoek opnieuw zijn hand en we wandelen naar huis. Naar de twinkellichtjes in de kerstboom, een zachte zetel en warme deken, onze twee katten. Ons warm nest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten