Beetje verslaafd...
'Kruimel', zucht Lief als hij me ziet surfen.
Ik bijt mijn glimlach weg en probeer mijn gezicht in een verdrietige plooi te vouwen.
'Maar dit is echt de ultieme...'
'Dat zei je van de vorige elvendertig ook al.'
'Maar...'
Lief loopt de woonkamer uit en ik hoor hem rommelen in de gangkast. Hij komt terug binnen met zijn armen vol.
'Kijk dan!'
Een hele stapel handtassen, schoudertassen en andere tassen vult de tafel.
'Ik denk dat je er nu wel genoeg hebt.'
'Maar kijk dan toch', probeer ik. 'Voor mijn verjaardag.'
'Als het al voor je verjaardag krijgt, dan zeker niet van mij', grijnst hij en loopt de tuin in. De tafel blijft een wirwar van kleur, hengsels en sluitingen.
Soms wou ik dat Lief een vrouw was. Dat hij snapt wat een nieuwe tas met een mens (of mij dan toch) kan doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten