'Ik hoop dat je minstens één kind krijgt dat net zo moeilijk doet over eten als jij deed', wenste mijn vader me ooit toe.
Wanneer ik de bananen tot prut zie gesmoesd worden, boterhammen die met het grootste gemak door het luchtruim vliegen en de perfectie waarmee hij lepels vol ongewenst eten afweert, maar merk dat er niets van dit alles in zijn mond verdwijnt, dan weet ik...
- We hebben waarschijnlijk een tweede moeilijke eter in de familie.
- Mijn vader krijgt gelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten