Terug Blik
Eind december in de niemandsweek tussen Kerst en Nieuw ploegde ik door weer, wind en water met een KleineMan achterop. Op het punt tussen ‘doornat’ en ‘laat maar komen, want erger kan toch niet meer’ keek ik links van me. Mijn blik tuimelde een warm verlichte kamer binnen. Aan een groot oud bureau zat een jonge vrouw gebogen. Ze knabbelde aan de dop van haar pen en bladerde door een omvangrijk naslagwerk. Ik keek verlangend naar de rust, stilte en concentratie die het tafereel uitstraalde. De warme oranje gloed die uit het raam scheen zette mijn verkleumde vingers extra in de verf. De stilte die ik voelde stond in schril contrast met mijn kostbare bagage die de panden van mijn jas als teugels interpreteerde.
Op het laatste stukje omhoog ving ik haar blik. Een verlangende blik naar buiten. Naar een verkleumde fietser met een vrolijke peuter achterop.
Vandaag – twee weken later en opnieuw achter mijn bureau - zit ik in gedachten naast haar. Ze had gelijk, om zo verlangend te kijken, besef ik nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten